Yarattı YÜCE ALLÂH Âdem ile Havva’yı.
Cennet sizin dedi, yemeyin yasak meyvayı.

Nefslerine zulm ettiler, kandılar şeytana.
Cennetten kovulup, indirildiler dünyaya.

Gözü yaşlı, üçyüzyıl tevbe etti ALLAH’a
Son tevbesi kabul oldu, erdi muradına.

Gördüm ismini,yazılıydı, ARŞ-I ÂLÂ’da.
Ya RAB! dedi; affet beni, MUHAMMED aşkına.

Tevbe edip, peygamber oldu Adem nesline.
Bin küsür yıl yaşayıp, tekrar döndü cennete.

Binlerce peygamber gelip geçmişti, aradan.
En son RESUL-U EKREM’i halk etti YARATAN.

Son din İSLÂM, son kitap KUR’AN; indirdi ona.
Son Peygamber; HAZRETİ MUHAMMED MUSTAFA’ya

Kırkında Resul oldu, çıktı Hira Dağına.
Rahmet olup, Nurunu saçtı, tüm insanlığa.

İmansız müşrikler, eziyet ettiler ona.
O devam etti, İslamın Nurunu yaymaya.

İlk ezanı okuyan; Bilal-ı Habeşi’ydi.
Duyunca ezanı RESÛLÛLLÂH çok beyendi.

Sabah namazı okunurken gecikti NEBİ.
ESSELÂT_Û HÂYRÛL MİNEN NEVM dedi Habeşi.

O an namaz uykudan hayırlıdır diyordu.
Sabah ezanına bu cümle de dahil oldu.

Müşrikler rahat bırakmıyordu, mü’minleri.
YÜCE ÂLLÂH emretti, Medine’ye Hicreti.

Kucak açtı Medineli’ler, Mekkeli’lere.
Sarıldılar birbirlerine, kardeşim diye.

Nice savaşlar oldu, kanlar döküldü din için.
Mü’minler koşuyor savaşa, şehit olmak için.

ÂLLÂH için, DİN için, nice kadın dul kaldı.
İsyan yoktu hiç, çünkü sonunda CENNET vardı.

Yirmiüç yıl insanları dine davet etti.
Altmışüç yaşında Ahirete avdet etti.

Ahrete avdetiyle, nice gözler yaş döktü.
Çünkü o zaman, müminlerin güneşi söndü.

Ümmetin olmak; çok şerefli YA NEBİ ÂLLÂH.
Sancağın altına topla bizi RESÛLÛLLÂH.

Şefaat et, kurtar bizi Cehennemin Narından.
Şefaatinle geçelim, KÖPR-Ü SIRAAT’tan.

İman dolu gönüllerdi, DİN için savaştı.
Kısa zamanda dini tüm insanlığa yaydı.

Dileyelim, herkese nasip olsun, bu CENNET.
Hep birlikte RESÛLÛLLÂH’a edelim minnet.

O RESÛLÛLLÂH ki, Nuruyla yaydı bize RAHMET.
Can feda YÂ RESÛLÛLLÂH bize şefaat et.

Taat edelim, zikredelim, YÂ KERİM ÂLLÂH.
RABBİM KATINA layık olalım, İNŞÂÂLLÂH.

--------------------------TURANİ