’’sevdiğim..
yüreğimden sana selâm olsun..

rükûya eren başım
pusulasını kaybediyor
her menzilde bir ah!

ağzımda kol gezen tebessümler delik deşik....

ah göğsümde destan yazanım
ah uykularımda sağanak sağanak
yağan..
ah ayet ayet gözlerime inen
doğuversen bir lâhzacık sabahlarıma

..

..


dilsiz kalıyor bugün ne varsa
maviye hasretken ördüğüm ilmekler
yokluğunla davetiye çıkarıyor rüyalarıma
sorma bana aklım çıkıyor çatlaklardan..
sorma bilirim ki solumda üşüyen
kabuslar öldürür
tüm hatıraları..

..

ve benden hicret eden mevsimlerin
firarıdır bu şehir..
sahte bir gülüşten kalan sabır
ihtişamıyla gelgitler yaşıyor kıyılarımda
yoksun ya.. dörtnala zaman
yoksun ya.. dudaklarıma değmedi bir lâhza tebessüm
ah yıldızlarına hecelediğim adın
ah dokunmadımı hiç dallarına?
düşmedimi toprağına bir damla?
duymadınmı sesimi
ismini bilmediğin o şehirlerde
sallanırken rüzgarlar
görmedinmi hüzünleri okşayan tufanı...
şimdi bak
duvarları ısıran taşlar vuruyor
yüzüme..
suretini çiziyor tüm kalemler avucuma
güneş ya bu işte.. ısıtıyor içimi
yere düşen yüzüm kalkıyor sabırla..
sebat ediyor bir adam içimde!
önce parmak uçlarım tavaf yapıyor
ve günah bellediğim dilim sökülüyor
şimdi..
işte o an şimdi!
ıslatıyor gözlerimizi vahşinin huşusu..

...
...

öyle bir sessizlikki
şimdi..
tekliğin isyanında mahfiline uzanıyor
dimağıma sürdüğüm tüm huzuru
sesimle sokaklarına bırakıyor..
hüsrana uğramış tüm insanlık adına
imrendiğin ne varsa seriyorum ayaklarına
doğsun yine
uzansın ellerin aynı yerden
kızıl güneşde doğan mavi kelebekler gibi
mızrak gibi yetişsen bir lâhzacık düşlerime
..
giden an...
duy!
bu işin ardı sen
önü sen
yanı sen
yâren’i sen...
..

’’saçlarımı okşayan
dualarımı tel tel bıraktım..ölsem ah etmem sana..’’



Belma.