ÇARESİZ KALDIM

Tanrı’dan diledim Ayşegül seni,
Benim ol bir ömür, terk etme beni!
Hayatım, seninle başladı yeni,
Sen benim, miladım oldun Ayşegül!

Ne günler geçirdim, neler yaşadım,
Yolum sana çıktı, bak, adım adım,
Seninle birlikte olmak muradım,
Sen benim, şafağım oldun Ayşegül!

Üzülürüm, sensiz geçen yıllara,
Tanrı, sürpriz hazırlamış kullara,
Mecnun gibi, düştüm ben de yollara,
Sen benim, aklımı aldın Ayşegül!

İki ayda, 44 şiir yazdırdın,
İhmal ettin, yaralarım azdırdın,
Sırlı idim, peteğimden sızdırdın,
Kalbimin sahibi oldun Ayşegül!

Mühür vurdun yüreğime, gözüme,
Her şeyi, açıkça dedin yüzüme,
İnandın sanırım, benim sözüme,
Sen beni, tümüyle aldın Ayşegül!

Korkuyorum kaybetmekten seni ben,
Seninle bulmuşum inan, beni ben,
Sen benim ol, unuturum dünü ben,
Kalbimi, tertemiz kıldın Ayşegül!

Bir tutkusun, bırakamam ben artık!
Seviyorsan, yuvamıza dön artık!
Başkasının olamazsın sen artık!
Sen benim, hayatım oldun Ayşegül!

Doyulmuyor, senle sohbet etmeye,
Niyet etme, bırakıp da gitmeye!
Görevlisin, beni mutlu etmeye!
Aşkından sarardım, soldum Ayşegül!

Varlığın neşedir, yokluğun keder,
Seni tanıştıran, belki de kader,
Ağladım yatakta, sabaha kadar,
Gözümü, gizlice sildim Ayşegül!

Arif der, ne biçim sevdaymış böyle?
Ferhat, Şirin için yanmamış böyle!
Gel artık, uzakta bekleme öyle!
İnan ki, çaresiz kaldım Ayşegül!

Arif GÖLGE
(Anamur, 15 Ekim 2005)