1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1067
Okunma
Oysa bir umuttu hep..
Seni andığım anlarda tutulan nutkumu açan
Yağmurda ıslanırken üşüyen ellerimi ısıtan
Vazgeçmeye yakınken hayattan, bir umuttun hep
Sokakta titreyen kedi gibi sokuldum sana onun kendine sokulduğu gibi
Gözlerimi öylesine kapattım, vurulan yavrusuna bakam kumru gibi
Seni,sesini andım her umutsuzluğumda.
Bir umuttu hep benimki, beklerken seni
Güneşe dost,aya arkadaş ayaza yoldaş oldum
Bir umuttu çünkü sen vardın umudumda
Yokluğuna da vurgunum varlığına da.
Yürekteki çiçeği besledim onunla, umudunla
Yağmurun fesleğeni beslediği gibi, şefkatle
Bir umuttu benimki… Bir umut…
Gel unutabilirsen sen unut…
Cevap Yaz