’’ey ayrılığa gebe gece!! ne desem sûreti ar’sız..
ne yazsa divit a s k ı n t ı hicrâna..’’



ve ey sen arlanma bilmez
ve ey sen uslanma bilmez
dem vurma sevdadan
unutulmuşluğun mühürlendi artık!

..



kusursuzdu can yurduma son bakışın
boynuma karakışlar mesken kurarken
fırtınan gönül kafesimin sırrını
yıktı geçti..
şimdi eylenme baş ucumda
durma sen git!
ben toplarım ardında kalanları..


kirpiklerimden dökülürken sevmelerin
sanma sarılırım gittiğin yollarına
dilime yama olurken sözlerin
kaygılanma..
şimdi eylenme baş ucumda
duyma sen git!
ben çekerim gözüme sürme diye kahrımı..

..

deva ararken ellerim menzilinde
ölüm düşlerinle kırdın gök kubbemi
zindanın vuslatı dilenirken hekimden
kırıldı sesin tam orta yerinden
haydi şimdi doğrul yerinden
çek soluksuz nefesi derinden
son kez bak olduğun yerden..
gör!
nasılda yaktı kızıl renklerin alacası
tasalanma..
şimdi eylenme baş ucumda
bakma sen git!
ben merhem olurum ufalanan kalbime..

..
..

’’artık ürkmüyorum..
zift kokuyorsa her manzara
küflü bir gün merhaba desede yüzüme
pusulada yine ayrılık nifakları cirit atsada
titremiyorum yokluğunda..’’

Belma