söylenecek yılgın sözler vardı..
kalbimde lanet,
damağımda bıkkın bu öfke
hayat rengimdi cırtlak renkler..’’


ben ne şairim ne de şiir
ne de türkülerin çıkış mahâli

.................

salâ verilirken öperdi ninem gözlerimi
ağzında mırıltılarla..
kuşlar uçardı
avlulara yağmurlar boşanırdı..
ninem bu ya ...
dili baldan tatlı
iğreti asasına her baktığımda sağım cennet
ardım araf’tı..

o gün bitti

ve ben hep o yerde kaldım
salâ kulaklarımda
sağım ölü ardım ölü
araf..
araf mı
iki uçta bekleyen nebbas
kuşlar..
kuşlar mı
hiç görmedim onları

araf..
topuklarım mesh eder her vakitte onu

o gün öğrenmiştim
eşkâli bozuk aksanı..
yamalı cümleler med-cezir ederken dişlerimde
saygım yok kara sevda çekenlere
nasıl olsa hepsi de
cehilin her hamlesinde vurgun yiyecek..
kör bıçak altında kahkaka atacak soytarılar
kan dökülsün diye devinen cellatlar
ruhları satılık yalaz delikanlılar
tohumları bozuk nebatlar
-yeşermeye mecali kalmayan bitkinlik
akran toprağa..
âkıbeti bozuk coğrafya
sıvışık naralarla çalım atar ölüme

o gün bitti

fahişelerin ayak tıkırtısı idam sehbasında
midemi bulandırıyor
isyankâr cesetler alçak sesli anaların
üstüne perdedir!
uğurlanır ölüm arkalardan
rüzgarın sırtını sıvazlayan şakşakcılar!
gövdesi kuduz yarasalar
artık hepsi de..
cehilin her hamlesinde vurgun yiyen
urlu keder....

o gün bitti

eti yanardı kamburumun
yanardı deliller..
gece yatıları
işgal eden bayat bir sunaktı benimki
her gün soframa katık olan
biraz kehânet biraz hararet
eh birazda kıyı kaşık amin
diyen avuçlarım..

’’salâ verilirken öperdi ninem gözlerimi
oku derdi oku..
kan damlıyor..sancımdan düşüyor ’şer’’

Belma