0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
457
Okunma
Hüznün en çok yakıştığı bizlerdik
Dem yükümüz cüssemizden ağırdı
Gökyüzünün mavisini düşlerdik
Seslenilen sesimize sağırdı
Sevdamıza asla koymazdık hudut
Aşkın pazarında olmazdık haydut
Enini, boyunu, paklardı tabut
Süresine ecelimiz sınırdı
Destursuz gelince gün günden tekin
Eller ruhumuzu etmezdi teskin
Gamlar deryasında amma velakin
Sığınacak limanımız sabırdı
Karanlığın gölgesinden kaçardık
Varlık âlemine kefen biçerdik
Gözleri hep denizlere açardık
Sızlanmazdık, keyfimiz hep gıcırdı
Düşlerken her anı dört başı mamur
Hicrana kanmaya olmuştuk memur
Sanırdık bulutla yağardı yağmur
Gözlerimiz özlemekten nasırdı
Gölgemizden yer oynardı yerinden
Sel yanardı külümüzün korundan
Can tendeyken, Delibal’ın, yârinden
Ayrı geçen günün hükmü asırdı
DELİBAL – Celil ÇINKIR