Aylar, yıllar geçip gitmiş,
Astar solmuş, yüz eskimiş.
Ne gam, ne de çile bitmiş,
Kirpik düşmüş, göz eskimiş.

Dam delinmiş, akmış sıva,
Suya hasret kalmış kova,
Dağılınca sıcak yuva,
Ocak sönmüş, köz eskimiş.

Bin kez yemin edenleri,
Çok beklemiş gidenleri,
Hayat yormuş bedenleri,
Ayak şişmiş, diz eskimiş.

Geçen zaman ömrü yermiş,
Vefasızlar zarar vermiş,
Uzun günler sona ermiş,
Mevsim geçmiş, yaz eskimiş,

Gençlik denen güzel çağmış,
Kara bulut ufka ağmış,
Yükseklere karlar yağmış,
Yaprak düşmüş, güz eskimiş.

Hayat yolu iniş, çıkış,
Yarısı yaz, yarısı kış,
Donup kalmış yorgun bakış,
Yokuş bitmiş, düz eskimiş.

Şu hayatın bilmecesi,
Cümle gibi her hecesi,
Uzun sürer kış gecesi,
Karlar donmuş, buz eskimiş.

Sona ermiş o gezmeler,
Sevda için söz dizmeler,
Hani eski göz süzmeler,
Cilve bitmiş, naz eskimiş.

Kıymetini herkes bilse,
Güzel günler geri gelse,
Gözlerdeki pası silse,
Diller susmuş, söz eskimiş.

Tamamlamış ozan sözü,
Kan çanağı olmuş gözü,
Yangın yeri gönlü, özü
Tel kırılmış, saz eskimiş.

Sabri Koca