Aşka sırlar ekerim ansızın ve düş b/içerim
Bir avazda sandığımdan firar eder ruhum
Sanmadıklarımdan da mesul değilim hani
Ne de inleyen namelerdir yüreğin tezahürü
Varsa yoksa sessizliğim
Bir de mağdur yürek iklimim
Hani kanaviçelerle yazdığım güncem
Soluk teninde göğün
Mevla’ma açılan pencerem
Radarımsa yüreğim ve coşkum
Mevsimin nabzını tuttuğum
Aslında ben mevsimden bile fazlayım
Yitip giden ömre filan da atıfta bulunmayacağım, sevgili tabip:
Rızan olursa sevmem bile seni,
Demeyi de inkâr ediyorum
Ne de olsa severken izin almam ben evrenden
Mademki sev, dedi Rabbim.

Aşkın kozasında uyuttuğum gönlüm
Aymazlığında hayatın
Ayyuka çıkan çırpınışlarım
Elbet lanet ötesi şerrinde iblisin ve ihanetin
Meleklerim elbette benim yol arkadaşım
Ve sırdaşım, sevgili tabip:
İzahı var ya da yok bu mahzun kalbin
Ötelensem de bilfiil
Geçit vermedim hani haine ne nefrete.

Bir açmaz…
Bir davlumbaz…
Bir sükûnet bir de suretlerde
Saklı keramet.
Gölgemle bile kavgalıyken
Sözcükler yeter mi sanırsın, sevgili tabip?
Ve görmediğim bir kehanet
Uğramadığımsa mutluluğa
Bil ki rivayet
Hele ki sandığım bunca tıkış tıkış iken
Mademki ruhumu sıktı bir beden dar gelen ihanet…

Nemalandığım gökyüzü ve sefalet…
İşte övüncümdür bunca bilinmez
Ne zamanki yordum mevsimi ve insanları
Ne zamanki yordadım gaipten gelen sesleri
Ne iniltidir muhatabım ne de sirayet
Eden bir hücumda
Sükûtu hayale uğradığım bir düş ambarı
Tek tek yolduğum satırları
Kasıtsız sevdim ben.

Sevilmekse başım gözüm üstüne, sevgili tabip
Lakin yoktur da tek talebim
Ta ki ereceğim hidayet
Beklerken beni ufukta
Asılı kaldığım bu darağacı ne ki?
İnfazı elbet kalemin elinden
Sanmasınlar da düş israfı:
Hele ki düşün ta kendisi iken sefil yüreğim, sevgili tabip.
Düşün düşün içinden çıkamadığım
Elbet bir hayal bohçası miras atamdan
Bir sezilerimde saklı mevcudiyetim
Kolladığım ne arkam ne yarınlarım
Rabbim bana yettikten sonra ne ki,
Bunca sıkıntıya delalet?
İnancın da muhteviyatı, sevgili tabip:
Yanımda olsan da olmasan da
Seni senden çok sevdim.