yaşlı adam yanında oturan

ruh eşini dürttü bastonuyla

yaşlı kadının ayağına dokundurdu yavaşça

yüzleri elleri buruş buruş iki sevimli yaşlı insan

yazdan kalma güneşli bir gün oturuyorlar parkta
yanyana bir bankta

yaşlı kadın eğilmiş dikkatle izliyor
yerdeki karıncaları

"neye bakıyon öyle" diyor adam

"daha yeni geldik nereye kalkıyon" diye

sokranıyor yaşlı kadın

"sağır duymasa da uydururmuş" diyerek

gevrek gevrek gülüyor; yaşlı adam....

"az önce simitleri gezerek yiyen çocuklara kızmıştım ya hani!

"nimeti yerlere döküyorlar diye" diyor, yaşlı kadın

kocasının yüzüne gülümseyerek.

yaşlı adam ters ters bakıyor; sinirlenerek

"ne hediyesi yine?

"kimin kızı evleniyor?

"kimin çocuğu oldu?

"kim nereye taşındı, yine mi ev hediyesi alınacak?

yaşlı kadın gülüyor gevrek gevrek...

"sağır duymasa da uydururmuş! Devam ediyor sonra;

"çocuklar dökmeseydi simitlerin susamlarını böyle yerlere,

bu karıncalar yuvalarına şimdi ne taşıyacaklardı?

yaşlı adam;

"haa onları mı diyon,onlar tabiatın çöpçüleri...

arkasından ekliyor

"hadi kalkalım benim ilaç saatim geldi’’

deyince kocası

ters ters bakıyor kadın;

"çıkarken girmedin mi helaya? iyi hadi kalk gidelim, altına kaçırmadan.

kolkola girip yavaş yavaş, koyuluyorlar yola...

ağır ağır, aheste aheste..birisi üç ayak, digeri iki ayak; aksayarak

yaşlı kadının eşarbının altından görünen
saçlarına uzanıyor

yaşlı adamın titreyen elleri

"yine çıkmış saçların, diyerek yeleğinin altına sokuyor.

güneşte sim dökülmüş gibi parlayan bembeyaz

incecik örülmüş saçları

az ötede oturan gençler, gülmekten kırılıyorlar

ikisinin de gözlerinden yaşlar boşalıyor

"ne kadar sevimliler ya" diyor biri

"körler sağırlar birbirlerini ağırlar!

diyor diğeri; gözlerinden akan yaşları silerek...