1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
961
Okunma
Çöllere dökülüyor ruhum,
Bazen kum fırtınalarına karışıyor.
Bazense olduğum yerde kalıp,
Gökyüzünü yıldızları izliyorum.
Issızlık çökünce saçlarıma,
Çöllerde güneşin altında üşüyorum.
Bazense bir akrebin zehri olup,
Acının kendisi olmayı arzuluyorum.
En büyük azapla cezaladırılıyorum;
Çölün ortasında denizin kokusunu,
Tuzun ciğerlerimi yalayışını,
Dalgaların sesini duyabiliyorum.
Böylece umutlandırılarak hayatta tutulup,
Daha fazla işkenceye maruz bırakılıyorum.
Sonu olmayan çöl masalları dinliyor.
Ölüme ihtiyaç duyup yaşamayı umut ediyorum.
Mustafa Onur Orhan
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz