Biliyordum,
Birgün yavaş yavaş bütün hissettiklerimizin bayatlayacağını,
Sesini duymak için gösterdiğim çabanın ve sesinle uyumanın vereceği mutluluğun böyle damla damla biteceğini...
Biliyordum,
Birgün tüm heyecanın gömülmeye yüz tutacağını.
O ilk zamanların doyulmaz sevgisinin eskiyeceğini.
Hangi gün, hangi yer,
Hangi saat ve hangi dakika olursa olsun ertelenmeyen duygularımızın,
Birgün akla gelmeyecek kadar uzakta kalacağını biliyordum.
Biliyordum da alışmak işte ah!
Yüreğinin öyle nefes nefese kalması,
Gözlerinin tebessüm ile yol gözleyişi,
Öfkeleri göğe bir uçurtmanın ipiyle yollayışı,
Bütün bir geleceğe umut ekmesi insanın.
Bunların hepsine alışıyor işte insan...
Biliyordum.
Birgün gülerek geçtiğim bütün anıların üzerinden gözyaşlarım ile geçeceğimi,
Bütün kaldırımların kalbini ellerimle sökeceğimi,
Her adımda bir keşke’yi boğazımdan aşağı indirerek,
Üzerine bardak bardak nisan yağmuru içeceğimi...
Ben hepsini biliyordum işte. ..