2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
829
Okunma
"Ben umudu bir martının kanadından çekip aldım.
Peşinden koşa koşa
Nefes nefese...
Aldım ve bakakaldım gözlerinin ta içine.
Önceleri anlar gibi oldu
Sonra kanatlarını suratıma çarpti ve kaçıp kayboldu benden.
Dünyaya duyurmak istercesine bağırdı arkamdan:
"Altında ezilirsin benden aldığın bu umudun"
Ama ben duymadım.
Duymak istemedim belki de.
Ne çıkardı sanki bütün dünya yük olsaydı yüreğime söyler misin?
Göğün o mavi gözlerini, üzerimden savurmasaydı bu rüzgârlar;
Bu soğuk ve öfkeli mevsimler yalnızca beni bağrından koparsaydı eğer ne çıkardı bu yükten?
Kim çalıp götürebilirdi benden,
Her parçasını bir yere dağıttığım martıdan çaldığım o güzel umudu?
Kim dağlayabilirdi böyle acımasızca yarınımı?
Kim?
5.0
100% (5)
Cevap Yaz