ERBAKAN HOCAM (Düzenlenmiş)

Senin gözyaşların denizleri kıskandırır
Okyanuslar sessizce önünde durur
Musallaya sığmadı sanki o beden
Ölüm yalnızca cismini götürdü, ruhunu değil

Sen ki, inşallah cennette bir tahtın başında
Ne çileler çektin şu fani dünya yolunda
Bir feryat, bir çağrı, bir ümmet sesi duyduğunda
Koşardın, en ön safta yer alırdın her zaman

Ne şanlı bir destandı sana yazılan
Sayfalara sığmaz, kuru sevdaya benzemez
Milyonların ardından döktüğü gözyaşı
Okyanusun dahi başını eğmesindendir belki

Senin sevdan bir dava aşkıydı
Tohuma can, toprağa umut oldun
Bir nesli yeşerten, boy veren bir bahar gibi
Her başakta senin izini okurduk

Avuç avuç dualar taşır sana rüzgar
Sağ gözün zaten hep şehadete nazardı
O Şubat soğuğunda titredi bedenimiz
Sessizce çekildin, bir can gibi, bir ışık gibi
O musallanın taşan avlularıydı şahidin
Tarihin akışını yeniden yazan duruşun
Seninle yürüyen, seninle direnenlerin
Duasıydı: "Helal olsun sana, hocam!"

Ölümün bile arsızları susturdu
İnilti yükseldi nice mazlum coğrafyadan
Yüzün, hâlâ fırçamda her çizgide
Her harfta, her nefeste: Erbakan Hocam

Doğduğun gün kefene bürünmüştün
Sensizlik, gönlümüzde zelzele büyüklüğünde
Dem dem yeşerdi genç yüreklerde izlerin
Tesellimiz: teslimiyet, tevekkül ve iman

Şimdi içimde ilk dersinin heyecanı
O titremeyen parmağının işaretiyle
Olmasan da görüyoruz yine o sancağı
Nakış nakış işledin ruhumuza Allah aşkını