Hasta yatağında zayıf bir beden,
Takati kesilmiş, yorgun bakıyor.
Bir şeyler söylüyor; bilip, bilmeden,
Sanırsın kendine ağıt yakıyor.

Allah zikri düştü dudaklarında,
Bir tebessüm vardı yanaklarında,
Hareket başladı ayaklarında,
Sanki bacağını biri sıkıyor.

Bir işaret yaptı, parmak ucuyla,
Buruştu dudağı derin acıyla,
Su içiyor sandım iki avcuyla,
Nefes almakta da zorluk çekiyor.

Bir yudum su verdi, yanında duran,
Tevekkül ederek, okudu Kuran,
Gözleri kapandı, son buldu devran,
Baktım ki gözünden yaşlar akıyor.

Bir can daha göçtü ebedi yurda,
Yaşayan ölecek, kalmak yok burda,
Acı var yürekte, dil ahu zarda,
Ruh dediğin ne ki; birden çıkıyor.

Ömür, insan için uzunca yoldu,
O da bizim gibi fani bir kuldu,
Dünya serüveni nihayet buldu,
Baktım, dışarıda şafak söküyor.

Sabri Koca