SON TİRAT

Şehrin kalbine yöneldi martılar
Ve ben bahsetmekten hiç vazgeçmedim
Betimlerken olan biteni
Karmaşık tuhaf bir dille konuştular
Onca köpük köpük bulut
Bir sus payı verdi yağmur
Kanat çırparak en afillisinden
Böylece
Evlerin çatılarına kondu hüzün

Arabalı vapurun izini sürmeyi bıraktılar nicedir
Gevrek simide ortak olurken
Martılar
Beyaz soğukca bir esinti gibi
Siyah kurdelesini pay etti
Kentin bir ucundan bir ucuna

İstanbul’da
Şiir adamın
Adam şiirin anlayış tavsiyesine uydu
Dehşet verici olsa da ayaz
Şimdi cisimleşecek
Gözleri güneşin
Buzuldaki yansısı kadar hiçliğin kıyısına vururken

İnci kravat iğnesi konu oldu
Maziyi kurcalarken
Bağlarken kravatını boynuna
Kır saçlarında
Taşranın kelepçeli dağlarını
Katbekat aradı
Velhasıl ipek mendili
Beşparasız kalan şairin göz yaşlarını sildi
Martılar gibi ölüm orucunu
Tutarken
Son tiradını ezber etti soluksuz

H. Çiğdem Deniz