Atlastan yorganlar hardır batıyor,
Sanmayın bu bahtsız mutlu yatıyor,
Yokluğu ömrüme hicran katıyor.
Kokusu varlığı merhemdir cana,
Em olsun annemi getirin bana.

Ninniler söylesin, masal okusun,
Gönlüme sevgiyle huzur dokusun,
Uykuya dalarken öpsün dokunsun.
Sevinçten uçalım düşte yan yana,
Özledim annemi getirin bana.

Küçüğüm dikkat et üşütme desin,
Benimle süt içsin, bal börek yesin,
Varlığı can suyum gülmesi besin.
Sırdaşım manolyam en kutlu ana,
Durmayın annemi getirin bana.

Üstümü o örtsün bilmez açarsam,
Bir güzel haşlasın döküp kaçarsam,
Oyuncak vermesin atıp saçarsam.
Desin ki ben geldim bakarım sana,
Gam bitsin annemi getirin bana.

Hiç yemek ayırmam istesin yerim,
Şımarmam incitmem hep peki derim,
Ne elmas ne yakut onu isterim.
Hasretten ağlarım hem yana yana,
Sustursun annemi getirin bana.

Dolaptan gizlice yemek aşırmam,
Uslandım sabrını üzmem taşırmam,
Yardımsız giyinir ters düz şaşırmam.
Müjdemdir söyleyin canım insana,
Haz duysun annemi getirin bana.

Kalbimde bir güldür hayat içimde,
Nefestir can verir her kez içim de,
Onsuz bir biçare yokum hiçim de.
Sarsın da doyayım ben kana kana,
Çok sevsin annemi getirin bana…
Seyfettin KARAMIZRAK