Gelin bahçeye inelim, henüz bahar gelmemiş gibi
Biz bahar olalım gökkuşağının altında
Perdesi açılmamış sabahların güneşi desinler bize...

Kuşlar uçsun tepemizde, yağmur çiselesin yüzümüze
Müjdesi olsun yeşil giysilerimiz baharın
Korksun ölüm kapıları çalmaktan
Ölüm ki, şehirleri susturmaya yeminli
Ölüm ki, caddeleri maskesiyle seven...

Hani hep korku taşırız ya içimizde
Savaşta çocuk, hayatın içinde genç olmaktan
İşsiz kalmaktan, açlığı tatmaktan
Ve bir gün gelip yaşlanmaktan
Ve beklenmedik bir baharda
Hain bir virüse yenik düşmekten...

Evet, şimdi korkmanın tam zamanı
Ve biz çok korkuyoruz değil mi
Eskiden sonbahardan korkardık
Başında "son" yazıyor, ölüme yolcu arıyor diye
Vazgeçtik sonbaharı sevmekten
Ama şimdi ilkbahardan da korkuyoruz
Çok korkuyoruz evde kalsak da
Doktorların ve masumların ölmesinden
Ve biçilmemiş kumaşların hayata dolanmasından
Çok korkuyoruz, ölmekten çok korkuyoruz...

Eskiden bir duruşu olurdu yarınların
Akan suyun sesine bırakırdı zaman kendini
İnanırdık güneşine, Nisan Yağmuru’na baharların
Artık anayasası değişti mevsimlerin
Henüz üzerine çiy düşmeden yaprağın
Yalan oldu yaşamak, ölümün gerçekliğinde...

Rukiye Çelik
6 Nisan 2020