Sebebi İnsansa Çare de İnsandır

Yarayı açan bilir kapatmayı
Kanı akıtan durdurur şah damardan
Yavaş yavaş ölürler ya hani
Darbeyi nasırdan alanlar

Yepyeni taze acılar çarşısında
Müşteri bekler cemekânlar
Unutulmak neki azîzim
Çocuk oyuncağı gelir
Bir selâma baş eğer
Gurbeti yüreğinde taşıyanlar

Telâşımız var peçeteye yazılan not kadar
Alel acele savuşturulan merhabalar
B’aşka türlüsü olmuyor
Herkes kendi penceresinden bakarken

Hani herşeyin bir raconu varya
Filinta günler afilli anlar
Güvercinse takla atmalı
Martılar deniz satmalı
Simit karşılığında
Örümcekler ağda sarkmalı
Serçeler a h h serçelerse sabah şakımalı

Biz ki hep hüzün damıttık gönlümüzden
Ol sebep hiç dönmedik sözümüzden
Ödünde vermedik özümüzden
Ve göğe baktık muştu beklerken

Kuşlar selam getirdi
Bulutlara yüklü sevdâlardan
Bahar yağmurlarıyla yeşerdi doğa
Toprağın kanına can geldi nisanla
Sevgiyle ilgiyle iyileşti her şey
Sebebi varlığı birde insanla

Yunus Beypınar