Yerde yatan gölgemi tutup da kaldıramam,
Ayakların altında ezilmeye mahkûmum.
Kul hakkından çekinir, mazluma saldıramam,
Tövbekâr olsam bile; üzülmeye mahkûmum.

Acıların yanında güzel günler de vardır,
Geçen günlerim zarar, güzel amelim kârdır,
İnsanda güzel duran; edep ile vakardır,
Hatalardan arınıp, süzülmeye mahkûmum.

Gülümseyen yüzlere gıptayla bakacağım,
Göğsümün bir yanına zarafet takacağım,
Bir yuva bulamazsam başımı sokacağım,
Yuvasız bir kuş gibi büzülmeye mahkûmum.

Ömrümüzden eksilen sıradan bir ruz gibi,
Kayalardan sıyrılan acımtırak tuz gibi,
Çatıların ucunda sarkan ince buz gibi,
Yağmurların altında çözülmeye mahkûmum.

Kimisi fazla aldı, kimisi noksan tarttı,
Bazısı konuşmadı, bazısı da abarttı,
Söyledikçe doğruyu, düşmanlarım da arttı,
Zalimlerin eliyle yüzülmeye mahkûmum.

Bir daha yanmayasın, fırsat eldeyken yan ki,
İçimde fay kırıldı, deprem yakındır sanki
Kalemim düştü elden, çok muhtacım inan ki,
Lüzumsuz sayfa gibi çizilmeye mahkûmum.


Sabri Koca



*Ruz: gün