" ENTEN’DİR EMEŞ’İN TANRISI "

Neşeyle doldu dünya
Kapıcı açtı kapıyı neşeyle;
Koruyucu cin,
Ağaçları filizlendirdi aynı neşeyle,
Kapıcı açtı kapıyı her şeye;
Ağaçları filizlendiren, neşeyle,
Sin ile Enlil sevindi.

Irmak dolusu su ver bana,
Tarlada daha çok tahıl,
Bataklıkta ot ve hamiş ver bana,
Ormanlarda palamut, kestane
Ovada çavdar ver bana,
Hurma bahçelerinde,
Bağlarda bolca bal ve şarap,
Sarayda uzun ömür ver bana,
Söz gideceğim Ur’a.

Ne istediyse aldı babasından tek sözle
Bilmiyordu ne istediğini insan bu gözle

Enten çiftçilerin yeganesi
Dişi koyunlara kuzular,
Dişi keçilere oğlaklar doğurttu,
İnek ve buzağıyı çoğalttı,
Kaymağı ve sütü bollaştırdı,
Ovada, yaban keçisini,
Koyunu ve eşeği sevindirdi,
Gökyüzünün kuşlarına engin
Yeryüzünde yuva kurdurdu,
Denizin balıklarına,
Bataklıklara yumurtalarını koydurdu.
Hurma bahçelerinde ve bağlarda
Balı ve şarabı bollaştırdı,
Yetiştikleri her yerde
Ağaçlara meyve verdirtti,
Karıklara su akıttı.
Tahıl ve ürünleri çoğalttı,
İyi huylu bakirelerin
Aşnan gibi gürbüzleşmelerini sağladı.

Emeş toprağın atası
Ağaçları ve tarlaları var etti,
Ahırları ve ağılları genişletti,
Çiftliklerde ürünleri çoğalttı,
Kırmızı doğurgan toprağı kapladı,
Evlere bol ürün girmesini,
Ambarlara tepeleme, yığılmasını sağladı.

Kâfi bulmadı Emeş ve Enten
Patladı bir Tanrılık savaşı
Ancak Enlil sağlayacaktı barışı.

Enten söz aldı ustaca
Dalkavukluk eden Emeş’ten sonra

Ey Enlil baba,
Bana bilgi verdin, bol su getirdim,
Çiftlik üstüne çiftlik koydum,
Ambarları tepeleme doldurdum,
İyi huylu bakirelerin,
Aşnan gibi, gürbüzleşmelerini sağladım.
Şimdi, şu Emeş, küstah!
Tarlalardan bi’haber olan Emeş,
Benim baş kudretime,
Baş kuvvetime el uzatıyor;
Kralın sarayında..."

Ulu Enlil baba öfke kustu;
Bütün ülkelere yaşam veren sular,
Enten’den ’sorulur,’
Tanrıların çiftçisi olarak,
Her şeyi üretmeyi o iyi bilir,
Emeş, oğlum!
Kendini kardeşin Enten’le nasıl bir tutarsın?
Şu yeşil ova olmasa,
Sürünü nerede güdersin?
Tahıl’ı adak kabul ettim bilesin!
Bir daha çıkma huzuruma
Bababın başını öne yıkarsın!

Enlil’in derin anlamlı, yüce sözleriyle,
Verildi hüküm artık karar değişmez,
Karşı çıkmak kimin haddine!
Ünvan verildi çoktan sahibine...

Emeş, Enten’in önünde diz çöktü,
Evine bol şarap, hurma getirdi,
Emeş, Enten’e altın, gümüş
Ve lacivert taşı armağan etti,
Kardeşlik ve dostlukla, neşeyle içki saçtılar...

Ey Enlil baba, şükürler olsun sana!

^^_^^ ^^_^^

Bu mit Kutsal Kitaplardaki Habil-Kabil öyküsünün günümüze ulaşmış en yakın Sümer karşlığıdır, Kurban yerine adanan tahıl karşılık bulmuş ve Enten Tanrı seçilmiştir, kitaplardaki öykünün aksine cinayetle değil uzlaşmayla sonuçlanır.

Anşan: Tahıl Tanrısı
Emeş ve Enten iki Tanrı kardeştir. Enten (Çiftçi Tanrısıdır.)

Yeniden Uyarlayan;
M. C. ( Arkeolog )