1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
563
Okunma
ne güzel güneş açmıştı
yemyeşil ovalarda renk renk çiçekler
yağmurun resmini yapmaya çalışırken
bir çocuk
arkasından ensesine inen bir tokatla
ağlayıverdi tuvale düştü iki damla
yeni susmuştu oysa ki
unutmak için yapacaktı zaten
yağmurun resmini
aslında kolaylaşmıştı işi çocuğun
iki damla anlatıvermişti
yüreğindeki yağmurun resmini
döndü arkasına teşekkür etti
’ Rabbim ’dedi
’ Rabbim ’edir dilekçem ’
’Mevlam neylerse güzel eyler ’
topladı tası tarağı iyi niyetini
merhametle ağlayan yüreciğini
terk etti o köyü
"doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar ’
dedi içinden...
içinden ağladı korkuyordu
’ tırnak kadar bebeyim ben ’ dedi
Onlar BÜYÜK
büyük insanlar acımasızdı
onuncu köye doğru yürüdü gitti
çocuk söz verdi kendi kendine
hiç ama hiç büyümeyecekti
5.0
100% (4)
Cevap Yaz