Hüznün ta kendisiydi gözlerinde gördüğüm,
Gülümseyen yüzünle, sırrını gizliyordun.
Birisini açmakla, çözülür mü kördüğüm?
Çaresiz kalışımı sadece izliyordun.


Yükseklere özenip, enginlerden kaçarak,
Kartalları kıskanıp; kanatlanıp, uçarak,
Bazen sahte gülücük, bazen nefret saçarak,
Hep tepeden bakarak, etrafı gözlüyordun.


Gönül kırmak kolaydır, onarmak zor olanı,
Dürüstlük hedef olsun, bırak artık yalanı,
Hiçbir zaman affetmem gönlümdeki talanı,
Evvela yakıp, yıkıp; sonra da düzlüyordun.


Gölgesi koyu olmaz, bilesin ki köksüzün,
Kalbimi kırmak için çıkıyordu her sözün,
Mütevazı olmadın, yüksekteydi hep gözün,
Debdebeli hayatı her zaman özlüyordun.


Dağları delemezsin aşk iksiri içmeden,
Teselli bulamazsın benliğinden geçmeden,
Özlemi bilemezsin, vatanından göçmeden,
Acı çektiğin belli, nasıl da sızlıyordun.



Sabri Koca