Dünyada güçlüler zayıfı yerdi,
Bir virüs âleme nizamı verdi,
İki bin yirmiye salgınla girdi,
Sanki kıyametin sûru çalıyor,
Krallar, sultanlar aciz kalıyor.

Nasılda güçsüzsün ey gafil olan,
Bu alem fanidir, gördüğün yalan,
Kendi zaafınla gezip, oyalan!
Bilmem işin sonu nere varıyor,
Kibrine batanlar aciz kalıyor.

Sömürü düzeni kurdu zalimler,
Hakka isyan için oldu talimler,
Doğruyu görmedi sahte alimler,
Ölümün korkusu ruhu sarıyor,
Dünyayı yutanlar aciz kalıyor.

Şeytanın yolunda, nefsine esir,
Allah’ın emrinden olmaz müessir,
Kalpler mühürlenmiş, etmiyor tesir,
Ahreti unutup, zevke dalıyor,
Büyüklük satanlar aciz kalıyor.

Evlere kapattı görünmez düşman,
Herkes hatasından oldu mu pişman?
Seni kurtarır mı çok hızlı koşman?
Rahman belaları bazen salıyor,
Kibre kapılanlar aciz kalıyor.

Nice kavim böyle silinip gitmiş,
Ne azgınlık durmuş, ne isyan bitmiş,
Ne etmişse insan kendine etmiş,
Musibet gelince çok can alıyor,
Derman arayanlar aciz kalıyor.

Cihanı kuşattı dermansız maraz,
Belki de kalacak çoğunda araz,
Keşke ders alsaydı asiler biraz,
İnsan belasını kendi arıyor,
Vadesi dolanlar aciz kalıyor.

Camiler kapalı, minberler sessiz,
Ramazan kapıda, Müslüman hissiz,
Telaşa kapılmış, gözleri fersiz,
Abdestini alan namaz kılıyor,
Gaflete dalanlar aciz kalıyor.


Sabri Koca