2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1111
Okunma
Sarıp sarmalarım yüreğimi, gelin bohçasına
Hiç bitmeyecekmiş gibi evsizliğim
Simsiyah ağrılarım, yaslanır köşe yastığıma
Ya nasip, çekmez bileklerim umuda dizgin
Ben hayatın tozlu bezi
Bu kalp yalanın ta kendisi.
Düşünürüm bir seni, bir daha seni
Hayalperest olmuş çocuklarla düşerim yollarına
Çıkaramam cevheri düşmüşlüğümden
Kapattım kapıları desem,
Külliyen yalan olur.
Ellemem namerde bir göz
Son söz, Ankara’nın tozu toprağı.
Ünal
08.07.08
Cevap Yaz