Umutlarımın tek gözü kör doğmuştu
bu aşkta
Herkes masumdu bense günahkar
Umuda şiirler yazmak varken
Umutsuzluğu dilime ezgi yaptım
Radyolarda eski şarkılar gibi
Ritmi bozuk olsa da
seni çaldım seni söyledim


Gün doğumları hiç olmayan bir kentte
Yarım umutla yaşayıp
Tükenen ömürle avuttum kendimi
Doğmayan güneşe merhaba deyip
Sitemler ettim seni getirmeyen akşamlara


hiç sevmezken ayrılıkları
dönüşünü beklemek vardı
solgun yapraklı güncemde
Yolcu ettim içimden bir bir,
ölüme eşit sensiz geçen dünleri
Vedalar savurdum hıçkırıklarımdan
Gökyüzüne
Ayı gözlerimle boğdum öfkemden


Ruhum bir ağırlığın altında
Gün doğumlarında umutlarım olmalıydı
Yarınsız perşembe hep hayat
Cuması sendin salâsı sen
Cenazesi bendim Günahkarı ben
Yitik kalan sendin
Matemin koynunda uyuyan ben


Zamanı tükettim umudun eşiğinde
Kapalı kapılar aralığından göz kırpmadı
Gitme diye yalvarmak istiyorum günlere
Umutlar bağlamak istemiyorum artık gelecek salıya yahut çarşambaya
Nisan yağmurları düşüyor kıraç toprağıma
günahkar bakışlarımda umutlarım yeşermiyor
Bulutlar kadar ağlamaklıyım oysaki
Gökkuşağında hayallerim siyahın pençesinde asılı kalıyor..




~kayıplarım vedasızdır benim


#hüzünlükent