Mevlit okunuyor dinliyorum ben,
Ne güzel yazılmış peygamber için.
Cemaat huşuda huşudayım ben,
Huşuyla huzura kavuşmak için.

Ayet-i kerime ve kırk bir Yasin,
El açıp duaya hep amin densin,
Döneceğiz bir gün Azrail gelsin,
Huzurda hesaba çekilmek için.

Bu huşuyu bozdu sorular sordu,
Ölümün çaresi nedir diyordu?
Amin derken hoca gülerek durdu,
Doğma sakın dedi ölmemek için.

Havsalası durdu çıkarmadı ses,
Bıyık altı güldü büsbütün herkes,
Alelacele gitti almadan nefes,
Kendince çok rezil olmamak için.

Utanan kardeşim yaşı pek ufak,
Anlattık aslını yükseldi şafak,
Düşmedi içine bir nebze nifak,
Huşuya büründü ibadet için.

Aradan çok uzun seneler geçti,
Geçen yıllar bizden isimler seçti,
Saça ak düşmeden kefenler biçti,
Mezarlar kazdık biz mevtalar için.

Muhtıralar ve de darbeler gördük,
Korkak yaşadık biz korkuyla güldük,
Nifaklar içinde açan bir güldük,
Sinmeyi öğrendik solmamak için.

Yıl iki bin yirmi afetler yılı,
Salgın kol geziyor dünya kaygılı,
İnsanlık çaresiz günler sayılı,
Deva arar olduk kurtulmak için.

Salaş bir saldayız salgın çayında,
Durduracak güç yok mağrur dayında,
Yaprak döker olduk bahar ayında,
Koş kurtar nefsini yanmamak için,

Hulasası zor iş emeksiz yemek,
Helaliyle kazan bir dilim ekmek,
Hakka kul olmaktır maksadım demek
Kula kul olmadan yaşamak için.

Çaylak
Umut Dünyası Karalama Şiir Defteri
Ankara - Mart 2020