Dallar kırılıyor rüzgâr estikçe,
Bu fırtına çok can yakacak gibi.
Haramiler çıkıp yolu kestikçe,
Gafiller sadece bakacak gibi.

Toprak aldığını geri vermiyor,
Kulak işitmiyor, gözler görmüyor,
Allah’ın kelamı kalbe girmiyor,
Rahman, azabına sokacak gibi.

İnsan yaptığını gözde büyüttü,
Değirmene dönüp, fitne öğüttü,
İblise özenip, azamet güttü,
Kibrinden her şeyi yıkacak gibi.

Neyine güvendin ey gafil insan?
Ne olurdu sanki biraz uyansan,
Günah kirlerinden yunup yıkansan,
Sevdiğiniz dünya kokacak gibi.

Ölümsüz olmayı arayıp durdun,
Sonsuzluk özleyen hayaller kurdun,
Hızını kesmedin duvara vurdun,
Kâbuslar canını sıkacak gibi.

En küçük yardımda bekler teşekkür,
Nimetler arttıkça, kalktı tezekkür,
Tedbir alınmadan olmaz tefekkür,
Ömürler su olup, akacak gibi.

Ölümleri görüp ibret almıyor,
Kırıp dökmekten de geri kalmıyor,
Mala olan sevgi hiç azalmıyor,
Ne yorulup, ne de bıkacak gibi.


Sabri Koca




tezekkür: hatırlama, zikir
tefekkür: düşünme