17
Yorum
68
Beğeni
4,9
Puan
2733
Okunma
hep mi eksiğim çıktığım yola
aşka
ve sana...
uyurken dünya ben ağlıyorum aleme
alemim ya
âh! sevdam kalbime Araf
dağlar misali sırtımda kambur
acısı...
..gece çıkan kasırgayla
kaburgalarımın üstüne oturmuş yumruk
ağrısı geçmeyen Ağrı’ma
ağlasam hıçkıra hıçkıra
gurbet içime çekilen kılıç
sılaya ağıt
doğduğum güne isyan!
bitmeyen zemherinin
içli içli ağlayan çıplak ayaklı çocuğu,
göğsümde büyüyen yalnızlık
zihnimi kemiren varoluş sorgusu ve yar çıkmazı
âh, șu gölgeler
inler cinler toplanmıș
geldiği gibi tasını tarağını toplayıp gitmiyorlar
sevgili sevgilim,
hiç yoktan bir sevinç
değip yarama sızlatıyor
şair dilinin kıvraklığında inandırılmışken aşka
kayıp gidiyor gamzelerimde yağmur
ve
șımartılmamıș çocukluğum
âh, bu rüyaların azizliği
beni sana aciz kılan anılar kadar suçlu
karanlığın koyusunda
şafağın söküğündeyim
Kafka’nın Milena’ya son mektubu kadar kayıbım kendime
ki; kayıtsız dünyaya
nazım geçmiyor Nazım’a
yüreğine sığdırdığı sevdalar kadar
inanıyorum işte aşka ve sana!
sude nur haylazca
5.0
94% (33)
4.0
3% (1)
1.0
3% (1)
Cevap Yaz
