o gün beklemek
hani umudun pencereleri acar ya birden
ruhunun uçları acır ya kızıl bir deniz gibi



sarılıp öpersin ya
doyamadığım aziz bir su gibi
dağlarda kalır sanki bir yanın beyaz ve uzak



beyninde bir bitmeyen parçalanmışlık gibi
ikiz olan duyguların olur hani bir yanın üzülür erken
diğer yanını konuşmaları güldürür




sahipsiz izlerin olur ya hani
ve gömdüğün dediğin o güzellik
gök kuşağı olur farkı saygı duymakla değişir


ara ara gözlerin düşer
yalnızlık toprağında ama yeşermez
sesin kısılır kulağın kör olur ya hani duymaz vicdan denen




kim se siz lik lerin
o hani değerinin bir kat üstü
el değmemiş ve hiç olmamıştır



hayat değişimi
sen ise o günde kalmaya kalan
ama değişimde değişirmiş bilemezdin



hani hep iki yol der ya
hepsi kör kütük ve ulaşımsız olur ya
ne vazgeçersin nede düşünmekten haz alırsın


iki ucu karanlık anla
neyi tutsan elinde kokar
ve ne istersen iste hayat sadece alıntıdır



aciz dualar değildi
o hükmü verdi
iki şey parçalandı ve ayrıldı


tutunamamak özgür kıldı
irade ruhtan duygu yalnızlıklarına sayıldı
hiç kimse ve hiç olamamak gibi eridi.