Hepimiz göçmeniz fani âlemde,
Sayılı günlerde kalıp gideriz.
Bazen kederdeyiz, bazen elemde,
Derin düşünceye dalıp gideriz.

Kimi uzun yaşar, kimimiz kısa,
Öleni gördükçe gireriz yasa,
Olup bitenlerden duysak da tasa,
Dünyadan muzdarip olup gideriz.

Göçmen kuş misali yollara çıkıp,
Konduğumuz yerde bir ateş yakıp,
Arkada yüzlerce anı bırakıp,
Dostlara bir selam salıp gideriz.

Hısım, akrabaya etmezsek vefa,
Daha dünyadayken çekeriz cefa,
Herkes süremez ki daima sefa,
Belki de belayı bulup gideriz.

Kimse güvenmesin mala, paraya,
İlaç fayda vermez bazen yaraya,
Kader, ölümleri koymuş sıraya,
Ağaran saçları yolup gideriz.

Kervan yol alırken suda, havada,
Bir mekân tutarız dağda, ovada,
Ruhlar uçup gider bir gün yuvada,
Bir gonca misali solup gideriz.

Berzah âlemine çıkar yolumuz,
Ahrete varınca mukim oluruz,
Her ne yaptık ise orda buluruz,
Amel defterini alıp gideriz.


Sabri Koca