6
Yorum
35
Beğeni
5,0
Puan
1090
Okunma

Umut denilen ulaşılmazlık
yer ile yeksan oldu gökyüzünde.
Emekledi yüzümde şekiller istemsizce.
Öfkelenip satırlara vurmak istedim
bir yarısı bin kere boğuldu yaşamın.
Yargılandı bütün pişmanlıklar
taziye günlerinde.
İçimi acıttı geride bırakılan
telaşlı adımlar
Yüreğimde büyüdü kara bir leke.
Islanan çocuklar kadınlar .
Çaresizlik içinde babalar.
Bir ellerinde çanta
diğer ellerinde poşetleriyle
sorular sordular gözlerimin içinde.
Su dövdüm havanda
çözüm bulmak istedikçe..
Kimin için savaşmıştı bunca insan
kimin için ölmüştü pisi pisine.
Kimdi insanı insana kırdıran..
Yağmura küskün çorak bir toprak gibiyim.
Dudaklarımı boğan bu çığlığı
bilmem daha ne kadar sustura bilirim..!
Ferdaca
5.0
100% (21)