Çatısız bir evden
doldu gökyüzü salonuma
Çıplak ayaklarla bastım
çimenli yollara.
Boşalttı dağlar kışları
gürül gürül akan sulara.
Boy verdi bahar çiçekleri
nehir boylarında.
Kafası karışıktı yüreğimin
kaçıp saklandı
Tuval niteliğinde doğaya.
Toprağını bulmuş tohum gibi.
Büyüyüp boy verdikçe
ağaç olup tutundum yaşama.
Bir çocuğun gülüşünü
saklasam da içimde.
Batmadık diken kalmadı
yalın ayak yürümelerde.
Aldığım tüm yolları başa sardım
sert fırtınalarda;
Bir sevgiliyi arar gibi sarıldım
bazen de o yollara.
Bir seyir haliydi yaşam
Kimine lunapark
kimine de Berlin duvarıydı.
bazen içe
bazen dışa..

Bir yüreği taşımak
Bin aşkı yürekten dağıtmaktı.
Bir şiir ziyafetinde
kayan bir yıldızı yerine koymaktı.
Kısacası altın şıngırtısı kadar hoş
teneke tıngırtısı kadar boş yaşamda
Duygusal zeka, şevkâtli yürekle
İyilikte, güzellikte, hoşgörüde
yarış tutmaktı.
Var olanın hikayesini
metafor zenginliğiyle yazmaktı..!


Ferdaca