Eskiden edep vardı, utanır ar ederdik,
Töreyi minnet sayıp, alaya aldık ağam.
Suskunluk adamlıktı, susunca kâr ederdik,
Çok bilenler çoğaldı, bilgisiz kaldık ağam.

Hal bilen dostlarımız, el atan komşu vardı,
Neme lazım demeden, her derdine koşardı,
Ben ağlasam o ağlar, derdi benle yaşardı,
Sevmek nedir bilirdik, sevene güldük ağam,

Mahalle delikanlısı, hükümet gibi adamdı,
Yeri gelir öğretmen, yeri gelir imamdı,
Hakkı bilir gözetir, ne haydut, ne yamyamdı,
Sokağa gözü dönmüş, çakallar saldık ağam.

Çelik çomak oynarken, kavga eder küserdik,
Çizgiden adam yapıp, sonra birde asardık,
Aç kalınca bedenler, her komşuya koşardık,
Komşular tanınmıyor, yabancı olduk ağam.

Tanıdık tanımadık, bütün kızlar bacıydı,
Namustu tek davamız, o en büyük sancıydı,
Samimiydi sevdalar, kadınlar baş tacıydı,
Kurşun yemiş anneye, namazlar kıldık ağam.

Evler ufaktı lakin, misafir hiç bitmezdi,
O cefakâr gelinler, bu yükü dert etmezdi,
Dede torun yayana, gelin hemen yetmezdi,
Yetim kaldı yuvalar, haneyi böldük ağam.

Üç kuruş servet için, boyun eğmezdik kula,
Kıymet özde belliydi, saymazdık para pula,
Ne oldu bize bilmem, dağıldık sağa sola,
Makam mevki uğruna, geçmişi sildik ağam.

Tükenmekte insanlık, varlık diye geçmekte,
İyi güzel ne varsa, tar top olup göçmekte,
Adalet denen kılıç, hep mi garip seçmekte,
Hak hukuk nerde hani, onu da çaldık ağam.

Firgatli ne söylesen fayda etmez boşuna,
Düzeni kuranların, gider mi hiç hoşuna,
Öyle böyle diyerek, gelmişiz kırk yaşına,
Örf, âdeti unutup, zamana daldık ağam.

16.01.2020
Aşık Firgatli/Erdal EBEM