Şu bitmeyen yollara, gözlerimi dikmekten
Yoruldu göz kapağım, kapanıyor düşüyor
Karardı gece gibi, yollarına bakmaktan
Titriyor duygularım, yokluğun da üşüyor

Konuşma deme bana, sakin olup ta dinle
Sensiz yaşamak çok zor, n’olursun artık anla
Hele bir kez konuşsun, telefon da seninle
İnan ki yâr bir gün de, dört mezsimi yaşıyor

Bir yanım yeter derken, diğer yanım dut diyor
Aşk yüzünden bu gönül, her gün bedel ödüyor
Umutlu bekleyişler, her gün terse gidiyor
Sanki akan şu zaman, çile, hüzne, koşuyor

Ağlamaktan kurudu, gözlerimden kan damlar
Eğer sevmek suç ise, geri gelsin idamlar
Pencere diplerin de, oluyorken akşamlar
Asla bitmeyen aşkı, yüreğinde taşıyor

Onulmaz bu yarayı, hasret, hüzün sardıkça
Şu ıssız yalnızlığın, ben farkına vardıkça
Bahçe, park, meydanlarda, sevileni gördükçe
“Ner de vuslat” sorusu, boyumuzu aşıyor

Boşa mı gitti şimdi, aşka verdiğim emek
Ömrümün baharın da, hoşça kal da ne demek
Her akşam soğuk masa, tek kişilik bir yemek
Neden benim payıma, hep yalnızlık düşüyor

Doğuyor ya her sabah, güneş bile gülmüyor
Benim dertli halimi, canan bile bilmiyor
Bazen de söz verse de, söz yerini bulmuyor
Böyle mutsuz bir ömre, Lüzumsuz da şaşıyor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık Lüzumsuz