Ağlamaklı oluyorsun,
Üzüntülüsün.
Nereye gitsen umut yükseliyor,
Gözlerine ne zaman baksam çocuksun.
Denizli, Uşak, Manisa, Iğdır,
Her karışı evimdir bu vatanın.
Hayatın her damlasına sığdır,
N’olur öğretmenim, ellerime uzan!

Bana bağırma, ben çocuğum daha,
İçim ürperiyor, üşüyen bulutlardan korkuyorum,
Sıcak yapraklara sarılmak istiyorum baharda,
Bağırırsam ancak sevinç doldursun içimi.

Öğretmenim, tut elimden,
Artık içimi sadece hayaller avutuyor,
Çocuk gülüşlerim kuruyor birer birer,
Ağlıyorum kendimi kaybettiğim köşe başlarında,
Engeller sarıyor dört duvar gibi her yanımı,
Duygular zincire vurulmuş gibi yok ediyor anımı,
Öğretmenim, nolur öyle dikil ki karşıma
Yüreğim her mevsim solsa da yeniden yeşersin,
Sokak kapısı her sabah umuda açılsın.

Çocuğum, biliyorum her söze alınıyorum.
Bir rüzgar esiyor sallıyor zamanı,
Ne yapacağımı bilmiyorum.