Zaman kır saçlı vaktin nefesiyle yudumluyor ezberi
Sabrın sükut sancısına işlenmiş dem saatleri
Gözlerimin ahına oturan kuşlarda yaşım
Yaşım ki evvelin Şubat celsesiyle kapanan şehir yorgunluğu dizlerime





Ama elbette
Dizelerin umuduyla koklanan gül güneşidir karanlık yansıma
Gölgeler kamburunda Işığı fenerin
Aynalarda hatırlanan yüzüme kırmızılık süren ay
Ah saf yanım benim
Ah ötelenmişliğim




Mesafeler önü yurdun zeytin asmalı bahçesine gülümsüyorum
Dar koridorların soğuk duvarlarına omzumu sürterek geçtiğim konuşkan sessizlik
Deniz olan hayalin bağında terlemişliğimiz ne çok
Volta atan beklemenin elma-armut oyunu
Çocukluğumuzdan da geçti halbuki
Neler geçmediki sonra
Umudu inançtan saymanın tesbihine aşkla dokunurken
Ah saf yaram benim
Tırnaklarımı kemiren içim

Bugünde gecenin bir sabahı olacak


...