14
Yorum
37
Beğeni
0,0
Puan
1234
Okunma

ayağını uzatarak yazılmaz şiir
derlenir toparlanır
huzurunda gibi Tanrı’nın
cennet bahçesine girersin ki
yalan barınmaz orada
gerçeğin boynu bükülmez
kalbine yağmış karı temizlersin önce
buzlar eritilir bir kalemin ucuyla
ben akar bembeyaz sayfalara
kayıt edilir biz bütün deseniyle
yer verilmez yalana
güneşsiz güne
gerçek girer örtük kapıları açıp
s’ayılmaz başında tokmakla duran adam
fırtınası savursa kendini savurur
yoksula açık mahpushaneye
şiir utanır utanmazlar adına
şöyle bir toparlanır
karın kuytularda toplandığı gibi
bazen erir kendi ateşinden
kor yüzü sorar:
bu k’ayıplar nedendir?
01. 02. 2020 / Nazik Gülünay