15
Yorum
37
Beğeni
0,0
Puan
619
Okunma

bu yuvarlak destenin ucundan
kan damlıyor
dünya deniyor nedense adına
nasıl insan deniliyorsa insana
herkes bir yere koşuyor aslında
karnını doyuracağı
açıkta kalmayacağı bir yere
bir şarkı, türkü dillerinde
özgürlüğe dair
anlamını bilmeyenler bile
aynı yola koşuyor
sanki kocaman bir tutsak evi olmuş da dünya
gardiyanlar bekliyorlar kapıda
neden gün geçtikçe zorlaşıyor
kendinden bir adım öteye geçmek
neden bir koltukta yaşlanıyor insanlar
yüzlerinde derinleşen
ölüm çukurlarını görmeden
çalıntı saraylarda
ben de farklı değilim
bir el uzatsam sensin karşımda
sileriz belki tutsaklığın gözyaşını
insan sağlamdır taştan duvardan
kolunu bir kaldırsa yıkılır
ne taç kalır
ne de taht!..
neden çıkmaz
içimizde kükreyen aslan
31. 01. 2020 / Nazik Gülünay