Oysa ne hayaller vardı kurulacak
Ne ümitler vardı yaşanacak
Tam oldu derken hep yarım kaldı
Birlikte kurduğumuz düşler...

Şimdi ben karanlık gecelerin
Aydınlık yüzüyüm savaşıyorum
Çalıp gittiğin kısacık ömürle
Sana beddua etmiyorum edemem ki...

Bir insan düştüğü yerden
Nasıl kalkar mış öğrettin bana
O değilde gözlerime bakarak
Seni seviyorum derdin ya...

İnsan bu kadar kolay harcanır mı
Derdin ya işte harcadın beni de
Şimdi üzerim de geçmişin izleri
Silmek istesem de silemiyorum ki...

Şimdi söyle bir adama yakışır mı
Seven bir kadını ortada bırakmak
Kanadı kırılmış kuşlara döndürmek
Ne sana ne bana yakıştıramadım...

Beni yaralayan sensizlik değil
Beni yaralayan seviyorum diyerek
Çaldığın hayallerim gençliğim
Bir de sol yanımın çaresiz sesleri...

Şimdi kitabını uydurduğun hayatın
Kitapsızlığını yaşıyorsun
Hiçbir kitaba sığmayan kitapsızlığını
Kitaplara sığdırmaya çalışıyorsun...

Ufuk Güney