Aydınlık lehçenin yelpazesinde boy veren fidan silüeti
Güneş harmanlı günleri bakıyorum yüzümün
Tenhalaşmış kişiliğin kendine kavuşumunda ağaçları güzelleştiriyorum iyi mi
Budur sanıyorum gözlerimdeki kelimenin tarifi
Portakal kokusu sakinliğinde kırılıyorsa bir dal
Yeni bir doğumu müjdeliyor olamaz mı hayat
Küçük bahçeler
Küçük parçalar sessizliğinde
Sokulduğunda koynuma..








Bulut uysallığında
O ince ağrının doğuşunu sayıklıyorum
Çocuksu masallar
Bir de dudağı aşk taşıyan mevsimler duyuyor beni
Duyuyor musun sevgilim
Çıplak gecenin avucunda sır tutan m/ayası
Ve ışık gerginliğinde düş gözü
Ruhunun sonsuz yağmurlarıyla ıslanan kent içim
Burası harlı ateş suyu
Burası kendine çağırdığında uyanan yüzümün buğu atı
Son pencerem




imgeler denizi saatler kavuşuyor
Bütün sahnelerin Şubat a girdiği esmerlik-mavi bir bakış
Kalabalığın kendini parçalaması uzanan gölgeler ki
Kuşkum yok
Burası omuzuma yaslanmış şehir





Zamanın kırılgan gövdelerini kan/atıyor soluğum
Ayak sesinde belli belirsiz kuyu
Şiirlere yerleşen sesin
ikindi bir bahar saçsın incinen yerlere


Mutluluğu fısıldamak çiçeklerin dokusuna aşktan olsun...