Elbet doğruyu söyleyecek kuşlar
Uçurum yanığında susamışlığımı incitip öyle garip..




Büyüdükçe bir kitabı okumayı,boşlukları geceyle avucuma kapadığımda anladım
Şizofren haykırışların küskün seslerle odalara sızıp,çatallaştırması sesimi..
Hep birlikte bir bahçeye sığamamanın doğru durağında
Dışarı atılmış çocuk olabilirim mesela
Mesela bu yüzden hırçınlaşıyor olabilir yağmur.
Büyüklü küçüklü durmadan sayıklayan atlar,bir nehrin aklını karıştırdığında...



Elbet doğruyu söyleyecek kuşlar
Uçurum yanığında susamışlığımı incitip öyle garip..




Işığı soldurmamanın bir yolu da
ikindi irkilmesinin gözüyle güneşi içmek
Ağaç altlarına oturup yeşille dertleşmek
Dünya soğuktur diyenlere hiç inanmadım zaten
Kalbe açan derin düşler var iken
Anladımki mutluluk kendi içimizin büklümünde bir yerde
Bana benzeyen yağmur mu yağıyor
Bana benzeyen güneş kadar




Ki,
Beklemenin masalımsı sancısında pencerem
Aşkı’mın gözlerine bıraktım bizi
Mutlaka birşey
bizi birbirimize bağlayan
Ülke gibi kucaklaşıp ruhunla yüzüme sen’ler çizdiğim
Beni seninle arayan yaşama biçimidir vakit
Vakit aşk

Gel sarılalım artık..