Yusuf gibi sevmek vardı tükenmeyen,
Denizleri yarıp parçalara bölen
Kurtuluşa erenlerin duaları ile...
Sonra birleştiren rabbim !

Pencereme konan kuşların da duaları ile,
Ruhumdaki karanlıkları aydınlatan,
Aydınlık yarınların doğan güneşi.

Her akşam kırıldığımız yerden yeniden,
Yeniden birleştirip kanayan uzvumuz,
Hayata gülmeye çalışıyor umutlarımızla...
Merhaba deyip öpüyor gagasından kuşları.

Hayat tarlasından bir avuç umut yeşerttik,
Göz pınarlarından akan yaşlarımızla,
Seni sevdiğimi sultan dağlarına haykırdım...
Dağlar ağladı kardan ! kar boran dı
Bağrımdaki kış .

Hala ; Yaratanın gönlüme düşürdüğü,
Bu mucize aşkı bilmez misin ki,
Sendeki bu gururla uzaklaşan kalp...
Neyi görmek ister ?..
Bir bahar sunamaz sa kalbim sana...
Yazın sıcaklığı ile, en güzel çiçeklerini
Bahçene serpiştirirse aşk ile... sonsuz !
Ne dersin ?

Aygün Deniz