.
Cehalet ayazında, kula kulluk kışında,
Kardan adam misali yaşıyoruz bir ömür…
Duymamız, görmemiz yok, yapanların dışında,
Kulağımızda kar var, gözlerimizde kömür…
.
Yandaşlık, yalakalık yalansız olur mu hiç,
Bundandır burun diye konan bu uzun havuç…
Sönmüş vicdan közümüz, buzla kaplanınca iç,
Pişmez özümüzdeki insan olacak hamur…
.
Cüce bırakmış bizi, ilkel talim beşiği,
Yüksek gelir bu yüzden, medeniyet eşiği…
Sızmaz ruhlara garbın ilim-irfan ışığı,
Kaplamış üstümüzü hurafe denen çamur…
.
Her türlü efendiyi Haktan nimet sayarız,
Ne derlerse kutsayıp, titizlikle uyarız…
Kölelilikten adeta, ulvi bir haz duyarız,
Mutluluk verir bize, aldığımız her emir…
.
Güneş doğana kadar, aciziz dostum aciz,
Karanlık bir dünyada görünmez bize taciz…
Her şer için bir şeyhin “duasına” muhtacız,
Cennet umudumuzu sömür efendim sömür…
.
Veli BOSTANCI