.
Sen gelmeden ey yâr gözümün nemi,
Kurur sanıyorsan, yanılıyorsun…
Bundan büyük afet garip sinemi,
Vurur sanıyorsan, yanılıyorsun…
.
Kapladı hayalin ruhumu hepten,
Nasıl vazgeçeyim, ben bu talepten…
Mahzun kalbim eğer başka sebepten,
Durur sanıyorsan, yanılıyorsun…
.
Ne olur, güldürsen baht-ı karamı,
Atmasan mahşere vuslat sıramı…
Senden başka kimse yürek yaramı,
Görür sanıyorsan, yanılıyorsun…
.
Derler ki, aşktaki bir damla mana,
Sevenin ruhunda denktir ummana…
Her sevdanın sonu illa hicrana,
Varır sanıyorsan, yanılıyorsun…
.
Kalmadı ömrümün hiç tadı tuzu,
Geceler karası sardı gündüzü…
Sen gelmeden firkat kışının buzu,
Erir sanıyorsan, yanılıyorsan…
.
Özlemim, elemim çıksa da bine,
Bil ki, seni candan severim yine…
Bana ettiğini eğer nefsine,
Gurur sanıyorsan, yanılıyorsun…
.
Değildir bu sözüm, abartı asla,
Elemim az değil, Kays’a kıyasla…
Bu hayat kervanı, bu kadar yasla,
Yürür sanıyorsan, yanılıyorsun…
.
Sanma sakın biter çektiğim keder,
Beni senden erken, alırsa kader…
Kavuşmak ümidim mahşere kadar,
Çürür sanıyorsan, yanılıyorsun…
.
Veli BOSTANCI