O soğuk bakışların gözlerimden gitmiyor,
Karakışa girmeden, yollarımı kar tutmuş.
Çıkardığın engeller hep artıyor, bitmiyor,
Yaram kabuk tutmadan, beni çabuk unutmuş.

Dertler atmaca gibi üzerime sağıldı,
Kaçmaya çalıştıkça, hep üst üste yığıldı,
Gözlerime çöken sis yavaş, yavaş dağıldı,
Anladım ki o zaman, yıllar yılı uyutmuş.

İçerim yangın yeri, ellerim buz kesiyor,
Fırtınalar sözleşmiş, bana doğru esiyor,
Halimden anlamayan içten içe küsüyor,
Başımda dönüp duran, kapkara bir bulutmuş.

Hayat sana zevk, sefa; bana keder taşıyor,
Ateş düşmüş kalbime, duygularım coşuyor,
Kaçırdığım fırsatlar doludizgin koşuyor,
Yeniden yakalamak, sadece bir umutmuş.

Talihsizlik peşimden geliyor adım, adım,
Beklediğim müjdeyi bir türlü alamadım,
Bu kadar hengâmede yankılanır feryadım,
Sam yelleri sert esip, bahtımı da kurutmuş.

Büyüttüğüm hayale dört el ile sarıldım,
Göl üstünde buz gibi şerha, şerha yarıldım,
Çırpınmaktan yorulan dalga gibi kırıldım,
Senin fazla nazların beni senden soğutmuş.

Aradan yıllar geçti, beklenenden haber yok,
Edilen yeminlere bundan sonra karnım tok,
Artık gözüm açıldı, şunu da kafana sok,
Sonunda anladım ki; ümit verip avutmuş.


Sabri Koca