Aymazlığın tanısına hitabeti zalimin ve devasa bir çığlık…
Gölgesine âşık adamla izdivacım
Ve teninde gizliyim ölümün:
B/atıl bir düşün de kundakçısı mabedimde
Süzülen gözyaşı
Zifiri tensiye ettiğim mevsimin de ta kendisi
İçimdeki gagası kopuk devasa kuş
Örtündüğü satırlara gazabı yükleyip
En ağır yükle devşirme acıların sunumunda
Göğe odaklı b/akışı rahmetin
Tebessümle armağan eden Yaratan
Az sonranın da muadili illa ki acı.

Seferi bir gölge isem…
Her edimde koşut bildiğim sıradan bir heves
Mimlenen şiirlerime sakındığım gözümden
Ölümcül bir diyez
Elbette mavinin ve aşkın mimarı benim sözcüklerim:
Yükümde ihlaslı bir yürek hafifleten havayı
Aslında yerçekimine yenik düştüğüm de
Su götürmez bir gerçek.

Elbet izafi neşenin açılan bağcıklarında
Süt liman sığındığım kafes:
Ayrıcalığı olmayan her insana sunduğum nefes:
İlla ki mihenk taşı ömrün
Sefer tasında iklimin varsa yoksa
Aşk saklı.
Latife etmediğim gün gibi gerçek
Kodaman kuşların kanatlarında zemheriden donmuş yürek
Bir batında doğan güneş ve sanrı.

Ehli keyif olsa keşke şiirlerim
Azabı tattığım mı yoksa tek husumet
Saklı tutulası günün de zaferi
Geceye niyet aydınlığa kısmet
Ve zarif bir mehtabın gizemi
Döktüğüm kurşunla dökündüğüm sular kadar
Süremediğim sefasını dünyanın
Sarnıcında mevsimin temkinli sükûnet
Bir pervasız düş ki giyindiğim her satır arası.

Mizacımda yele yeksan her duygu
Islıklandığım şu minvalde
Kopup da gelen maziden
Yazmayı şiar edindiğim bir gelecekle idame ettirdiğim
Pembe yanaklı her şiir
Çıtkırıldım gölgemde muhabbet ehli
Aşamadığım her tümsek
Geç kalmışlığıma binaen
Gönüllü esiri ve neferiyim madem matemin
Hoşluk yüklendiğim her dizede serildiğim de
Boynumun borcu Rabbime ve evrene.

Küskün satırlarımdan firar eden yürek
Elbette aşkın nakkaşı varlığımda çırpınan
Edalarım,
Nazım niyazım nasıl ki saklı Hakkın katında
Demlendiğim şunca zaman
Derlediğim o masal mı yoksa yerle yeksan?
Sevdalı bir semazen pervazında na’şın
Zapt edemediğim de bir heyecan ait olduğum devran.