Şimdi bak; ne gidecek yer bıraktın ne de yâr...
Bir tahammül bıraktın bana, bir de inkisar...
...
Uzağına düşünce uzak mı kalır insan..
Ayrılık,; hayalleri hangi mevsim bitirir?
Küçücük bir yüreğe kaç tane liman sığar...
İnsan umutlarını hangi vakit yitirir?...
...
Kâtiplerin elleri yazıya durduğunda..
Yağmurları, kararan gökler savurduğunda..
Hüzün fırtına olup kalbine vurduğunda...
Sen de bilirsin zaman unutturmaz maziyi..
Sen de bilirsin zaman dindirmez ki sızıyı...
Bilirsin hatıralar gönlünü yorduğunda...
Bilirsin her bitişte hep başa sardığında!..
...
Ne hazindir ki; "dünde kalacak" sandığını,
Muhayyilen alır da sana geri getirir...
Sahilleri durmadan döven o hırçın sular,
Yalnız; emanet duran kumsallardan götürür!...
....
....
Şimdi bak; bir geçmişi nasıl öksüz bıraktın!...
Beni yakarken daha fazla kendini yaktın!...
...
...
....Yılın son şiiri..Aralık 19, İstanbul.. mürsel emre doğan