Bazen bitti dersin, bitiremezsin,
Acılar duyarsın gayet derinde.
Gideni geriye getiremezsin,
Yüreğin yarılır birkaç yerinde.

Öğüt verirsin de kendin almazsın,
Hata işlemekten geri kalmazsın,
Öfke girdabında huzur bulmazsın,
Pişmanlık dökülür sonra dilinde.

Halden anlamayan, yaranı deşer,
Yorgun kelimeler dilinden düşer,
En yakın dostların mezarın eşer,
Pişmanlık dökülür alın terinde.

Daima soğuktur dağlar, yüceler,
Üzerine çöker kâbus geceler,
Kolayca çözülmez bu bilmeceler,
Kan yaş akıtırsın gözün selinde.

Eksilmez başında kar ile boran,
Sonra bulamazsın halini soran,
Vurulur gidersin ummadığın an,
Kızıl güller açar belki ser’in de.

Kaçan fırsatlara yanar durursun,
Kendine kızarsın, döşe vurursun,
Kökünden koparsan elbet kurursun,
Hüzne boğulursun günün birinde.


Sabri Koca




dostların dilinden :

İbret almaz insan görmez gideni
Mal mülk makam değil geliş nedeni
Arzu ve ihtiras sarar bedeni
Bocalar durursun nefsin kirinde........ Resul Civcik