sen de biliyorsun
yerim yok buralarda
her geçen yeni yılda
ulaştıkça hayallerim
titreyen soluğuna..

sen ki tek başına memleket
sen en derin yeri denizin
çırpınırken sularının ortasında
merhamet bekler yüreğim
gör ey Karadeniz!

hırçındır dalgaların bilirim
yuttu çoktan benleri
fakat bir yaşamak var boynumda
demir perçemiyle paslanmış..

sen nasıl bir imkansızsın
yoksun biliyorum
bunu kabullenmem gerek
ne garip şey şu ıstılah
sen varsın, ben varım biz yokuz!

sana varsın diyorum laz kızı
ama ben var mıyım?
olduğumu söyle bana
hissettir varlığını
aşk var, göz yaşı var sen yoksun!

bir ömrü dilemek gözlerinde
bakarak göz bebeklerine
gör ey Karadeniz, duy nidalarımı
hoyrat soğukların vuruyor açıktan
çarpıyor yosunlu kayalarıma..

aç gönlünü sevdalarıma
bir daha gelinmez dünyalara
bana öyle bakma sevgili
dönemiyorum yarınlara..

yapma yalan söyleme n’olur
evlenmedin değil mi?
değilsin o adamın koynunda
içime içime çıldırıyorum
seller bastı şehrimin kıyılarını
gel ey fistanlı sümbül
gör eyy Karadeniz!!!